Lacy
17-09-1995 - 29-12-2010
Lacy was Cairn Terrier in hart en nieren.
Toen Rocky twee was gingen we op zoek naar een tweede hondje.
Via een kennis kwamen we bij de vorige baasjes van Lacy terecht.
Omdat hun veel honden hadden en niet elk hondje dezelfde aandacht kreeg waren ze voor Lacy op zoek naar een nieuw baasje.
Op voorwaarde dat we het eerst een paar weken mochten proberen brachten ze Lacy op een mooie zomerdag.
Met Rocky ging het vanaf het begin heel erg goed, na even een ruzie over wie de baas zou worden (Rocky dus) werden het acht pootjes op een buik. Waar Rocky ging volgde Lacy en andersom.
Lacy was een heerlijke eigenwijze ondeugende Cairn. Ze luisterde goed maar deed dit wel een haar tempo... haar naam was niet voor niets officieel Lazy (lui). Zo zat ze graag uren buiten te staren in het niets. Neus in de wind en gewoon zitten..of net zolang wachten tot die eekhoorn die ze de boom in had zien klimmen er weer uit kwam.
Toen onze Rocky stierf heeft ze weken met haar ziel onder de arm gelopen.
Dat was zo zielig om te zien.
De eerste weken nadat Sky kwam hielen we dan ook wel eens ons hart vast want onze kleine Sky was een pup die niet graag opgaf als hij eenmaal spelen wilde.
Kon onze oude Cairn dit puppy geweld nog aan?
Maar zorgen om niets want onze Lady Lacy heeft engelengeduld met die drukke pup gehad, op een gegeven moment lagen ze gezamenlijk op het grote kussen.
Voor Lacy betekende dit dat ze hem in haar hart gesloten had.
Lacy was een verschrikkelijk lief maar ook zeker pittig hondje.
Ze was voor “de duvel” niet bang.
Maar zette je haar in een groep kleine kinderen dan liet ze alles met zich doen.
Ze bleef rustig een paar uur in een badje met een van onze nichtjes spelen tot ze tot op het bot koud was .
Donderdag 29 december 2010 hebben we tot ons groot verdriet ook afscheid moeten nemen van van onze Lady Lacy. Haar wereldje werd steeds kleiner en haar angst steeds groter. Haar dementie maakt haar leven gewoon niet leuk meer.We hadden het idee dat het gemis van haar grote vriend Rocky zijn tol ging eisen.
Ze had geen plezier meer in haar leven en wij hebben uiteindelijk besloten in overleg met onze dierenarts dat Lacy samen met Rocky mocht gaan spelen op de regenboogbrug.
Rust zacht lieve schat, veel plezier daarboven bij je allergrootste vriend. Jullie zijn nu voor altijd samen...
Dag kleine frutsel, dag old wief, dag lief meiske,
Untill we meet again.....
Toen Rocky twee was gingen we op zoek naar een tweede hondje.
Via een kennis kwamen we bij de vorige baasjes van Lacy terecht.
Omdat hun veel honden hadden en niet elk hondje dezelfde aandacht kreeg waren ze voor Lacy op zoek naar een nieuw baasje.
Op voorwaarde dat we het eerst een paar weken mochten proberen brachten ze Lacy op een mooie zomerdag.
Met Rocky ging het vanaf het begin heel erg goed, na even een ruzie over wie de baas zou worden (Rocky dus) werden het acht pootjes op een buik. Waar Rocky ging volgde Lacy en andersom.
Lacy was een heerlijke eigenwijze ondeugende Cairn. Ze luisterde goed maar deed dit wel een haar tempo... haar naam was niet voor niets officieel Lazy (lui). Zo zat ze graag uren buiten te staren in het niets. Neus in de wind en gewoon zitten..of net zolang wachten tot die eekhoorn die ze de boom in had zien klimmen er weer uit kwam.
Toen onze Rocky stierf heeft ze weken met haar ziel onder de arm gelopen.
Dat was zo zielig om te zien.
De eerste weken nadat Sky kwam hielen we dan ook wel eens ons hart vast want onze kleine Sky was een pup die niet graag opgaf als hij eenmaal spelen wilde.
Kon onze oude Cairn dit puppy geweld nog aan?
Maar zorgen om niets want onze Lady Lacy heeft engelengeduld met die drukke pup gehad, op een gegeven moment lagen ze gezamenlijk op het grote kussen.
Voor Lacy betekende dit dat ze hem in haar hart gesloten had.
Lacy was een verschrikkelijk lief maar ook zeker pittig hondje.
Ze was voor “de duvel” niet bang.
Maar zette je haar in een groep kleine kinderen dan liet ze alles met zich doen.
Ze bleef rustig een paar uur in een badje met een van onze nichtjes spelen tot ze tot op het bot koud was .
Donderdag 29 december 2010 hebben we tot ons groot verdriet ook afscheid moeten nemen van van onze Lady Lacy. Haar wereldje werd steeds kleiner en haar angst steeds groter. Haar dementie maakt haar leven gewoon niet leuk meer.We hadden het idee dat het gemis van haar grote vriend Rocky zijn tol ging eisen.
Ze had geen plezier meer in haar leven en wij hebben uiteindelijk besloten in overleg met onze dierenarts dat Lacy samen met Rocky mocht gaan spelen op de regenboogbrug.
Rust zacht lieve schat, veel plezier daarboven bij je allergrootste vriend. Jullie zijn nu voor altijd samen...
Dag kleine frutsel, dag old wief, dag lief meiske,
Untill we meet again.....